دیروز تصمیم گرفته بودم که امروز برم گوشی بگیرم که شب یه نفر زنگ زد که گوشی شما رو پدر خانم بنده پیدا کرده بیایید فردا بگیرید. آقا ما هم امروز رفتیم گرفتیم و بعد از یک ماه چشممان به جمالش روشن شد. خودمونیم ها خیلی چسبید. تازه آقاهه مژدگونی هم قبول نکرد. فکر نمی کنم کسی تو محل کارم باورش بشه فکر می کنن این یک ماهه رو سر کارشون گذاشته بودم. به من که خیلی خوش گذشت. به جای گوشی فکر می کنم باید برم یه کیفی بخرم که جا موبایلیه محکمی داشته باشه. چون دفعه بعد رو دیگه فکر نمی کنم پیداش کنم.

گذشته از شوخی همچین اتفاقات غیر منتظره خیلی حالم رو خوب می کنه. این حس بهم دست می ده که فراموش نشدم و یه نفر بهم نظر داره.