نون و آب

امروز تو یه جلسه ای بودم که داشتیم بین مردم نون و آب تقسیم می کردیم. یه کمیته سه نفره! اولی دو مورد نون و آبدارش و برداشت  به مورد سوم که رسید من یه نفر خارج از کمیته رو پیشنهاد دادم  نفر دوم  رو به من کرد و گفت می دونی اینا چقدر امتیاز داره اول خودت بردار بعدا پای بقیه رو پیش بکش ببین از کدوم خوشت میاد وردار وقتی با تعجب و اشمئزاز من مواجه شد اون بیچاره هم روش نشد خودشم برداره. 

آی دلم خنک شد.

بارکشی

یارو وقتی از خرش کار میکشه حداقل آب و کاهش و بموقع میده یه طویله براش درست می کنه خرم می دونه اگه کار کنه دیگه لازم نیست نگران آب و نان و سرپناه باشه. اون وقت توی این خرابشده چی مثل اون خره ازت کار میکشن از آب و نان و طویله هم خبر نیست. تازه دو قرت و نیمشون هم باقیه که چرا دل نمی سوزونین و فکر خودتونین.

حیف که اعصاب درست حسابی هم ندارم که حقش و بذارم کف دستش و الا چنان حالش و می گرفتم که دیگه عرعر نکنه.

ببخشید اگه یخورده بی ادبی شد.

تبلیغات

تبلیغات مقوله جدیدی نیست روز به روز هم داره پیشرفت می کنه. پنهان و آشکار. علاوه بر رسانه ها بعضیها یک استعداد خدادادیی تو این ضمینه دارن که اصطلاحا می گن فلانی گنجشک و جای قناری رنگ می کنه فالب می کنه. ما هم یه همکار داریم از این دارو دسته چنان کارهای خودشو بزرگنمایی می کنه که هر کی ندونه فکر می کنه چه نخبه ای هست. چند وقت هم بود سر یکی از افتخاراتش با چنان تبلیغاتی راه انداخته بود که بیا و ببین چنانکه من و مجبور کرد با یه جعل کوچیک یکی مثل شاهکار اون برا یه همکار دیگم پوز اونو بزنم. ولی آی چسبید. قیافش واقعا دیدنی بود.

روزی انتقام اینروزها را خواهم گرفت خواهم گرفت خواهم گرفت.

بهترم

اشکالات چند روزه خط من یا شاید هم این بلاگ اسکای دو تا حسن داشت یکی برا من یکی برا شما:

۱. نتونستم اون اراجیفی که تو سرم بود و تو ۲ صفحه تایپ کرده بودم پست کنم در نتیجه وقت شما برا خوندن اونا تلف نشد.

۲.بجاش مجبور شدم یه خورده با این نرم افزار SPSS

ور برم( تایپ انگلیس اینجا چقدر مکافات داره) و بالاخره کارم رو راه بندازم. من اینو برا یه پروژه لازم دارم و تا حالا هم فقط اسمش و شنیده بودم حوصله این کتابهای راهنما رو هم نداشتم. شکر خدا یه آدم با سواد هم دورو برم پیدا نمی شد یادم بده. اما نبود اینترنت باعث شد به جای وبگردی یه خورده کار مفید انجام بدم و خودم بالاخره یاد بگیرم.

تنهام

چند وقته نه اتفاق مهمی افتاده که ترغیب به نوشتنم بکنه نه خودم دل و دماغشو دارم. بد جوری خط خطیم.

خوش به حال اوناییکه همت اینو دارن که یه تکونی به زندگیشون بدن. نیاز به یه امداد غیبی یا معجزه یا هر چیز ذیگه ای که شبیه اونه دارم.

کاش خدا وبلاگم و می خوند.

همینطوری

از اونجایی که می خوام حتما یه پست بنویسم و از اونجاییکه امروز همه اش خونه بودم و تلوزیون و اخبار رو هم ندیدم از اینرو حرفی برای گفتن ندارم. برای همین رجوع می کنم به خاطراتم.

چند وقت پیش رفته بودم باتک یه آقایی که چند نفر بعد از من بود اومد و هنوز چند دقیقه نگذشته بود شروع کرد به اعتراض که آقا یه خورده سریع من ماشینم و دوبله پارک کردم. دید که متصدی بانک محلش نداد شروع کرد به انتقاد که تو این مملکت اصلا وقت مردم ارزش نداره کسی به وقت سایرین ارزش قائل نمیشه و ال و بل که من کارم تموم شد اومدم بیرون دیدم تو اون خیابون شلوغ کم عرض یه ماشین دوبله پارک کرده و کلی ترافیک ایجاد کرده

آقا یه نفر به این دکتر م.ا.ن بفرماید اگه حرف نزنه مردم فکر نمی کنن لال هست. تازه شاید هم فکر کنن دکتره زیاد حالیش میشه. آخه تو اون جمع یکی نبود ازش بپرسه اگه این مملکت برا ۱۲۰ میلیون ظرفیت داره چرا این ۸۰ میلیون نفر موجود دارن از گشنگی میمیرن؟

عید

عید همگی تان مبارک.

طاعات و عبادات قبول.

ماشاالله به میمنت عید فطر هم هیات دولت عشقشون کشید ۲روز هم به تعطیلیها اضافه کردن. حالا بگذریم از مقدار هزینه وارده. شما که اینطوری آتیش زدین به مال مردم میمردین حداقل اینو ۲ روز زودتر می گفتین آدم یه برنامه ای می ریخت. البته ببخشید که این لغت ورافتاده برنامه رو بکار بردم، از قرار این واژه رو خیلی وقته که از فرهنگ لغات فارسی پاک کردن. ولی به هر حال آدم یه خاکی تو سرش می ریخت. حالا با داشتن هزار جور کار باید بشینیم خونه خاله بازی کنیم.

به نظر شما چرا اسم بعضی از کشورها رو گذاشتن توسعه یافته ولی بعضی ها رو توسعه نیافته یا در حال توسعه؟