گردشگری ۱

این پست رو در پاسخ به یه دوست می نویسم که علاقه مند به توسعه گردشگری در کشورمون بود. http://tourism.blogsky.com

اشاره من به نبود سرویس بهداشتی قابل استفاده در اماکن عمومی ایران صرفا مثالی بود برای نشان دادن فقدان زیرساخنهای گردشگری در کشورمان. در اینکه کشور ما واجد جاذبه های گردشگری زیادی است شکی نیست اما همانطور که خودتان هم اشاره کردید گردشگری هم نوعی صنعت است که اتفاقا رقابت هم در آن شدید است. جاذبه های گردشگری ما هم به آن شدت جذاب نیستند که بدون سرمایه گذاری و تبلیغ افراد زیادی را جذب کند. مثل عربستان که به علت جایگاهش بین مسلمین بدون کوچکترین تبلیغی سالانه صدها میلیون نفر  را پذیرا بوده که به تبع آن سرمایه گذاری زیادی در آن صورت گرفته یا مثل عراق که به علت وجود کربلا و نجف به لحاظ اجر و قربشان بین شیعیان با وجود شرایط بسیار بد بهداشتی و امنیتی متحمل سالانه میلیونها زائر شیعه است. به هر حال ایران چنین وضعیت خاصی ندارد و نمی تواند الگویی همچون عربستان داشته باشد یا بخواهد با آن رقابت کند. و اما در مورد همکاریهای بین المللی که اشاره شده نیز نمی توان امیدوار بود چون ایران به لحاظ روابط بین الملل چنان در انزواست که هیچ کشوری به صورت واقعی وارد چنین همکاریهای با ایران نمی شود تمامی دوستان ایران مگسانند دور شیرینی نفعی که آنان از ایران می برند چندین برابر چیزیست که می پردازند بگذریم که اگر متحدان ایران را هم اگر لیست کنید خواهید دید که مشتری قابلی که بخواهید چیزی برایش ارائه کنید پیدا نخواهید کرد روی مسلمانان خصوصا کشورهای منطقه هم که بهتر است خط بکشید که هیچ کدامشان چشم دیدن ما را ندارند. فکر می کنم نیازی به توضیح روابط ما بین دول عرب و ترکیه وجود نداشته باشد افغانستان و پاکستان هم که تکلیفشان معلوم است.

اما همه اینها بدین معنی نیست که همه درها بسته است. جذب توریست به همان اندازه که پیچیده و دشوار است ساده و سهل نیز است به شرطی که سیاستگذاری و رویکرد کشور بدانسو باشد. که متاسفانه در کشور ما چنین رویکردی وجود ندارد و اگر چیزهای گفته می شود صرفا به جهت مد بودن قضیه است.